Trafik ve Çevre Genel Tanımlar Rehberi

Ehliyet sınavına hazırlanırken karşınıza çıkacak en önemli konulardan biri, trafik ve çevreyle ilgili temel tanımlardır. Yollarda güvenli bir sürücü olmanın ilk adımı, bu kuralları ve kavramları iyi anlamaktan geçiyor. Bu makalede, 'Trafik ve Çevre Genel Tanımlar Rehberi'ni sizin için sade ve anlaşılır bir şekilde ele aldım. Amacım, sınavda başarılı olmanıza yardımcı olmak ve aynı zamanda çevremizi koruma bilinciyle donanmış bir sürücü olmanız için size rehberlik etmek. Hem teorik bilginizi pekiştirmek hem de pratikte işinize yarayacak ipuçları bulmak için bu yazıyı dikkatlice okumanızı öneririm. Şimdiden hepinize sınavda başarılar dileriz.

TRAFİK: Yayaların, hayvanların ve araçların karayolları üzerindeki hal ve hareketleridir.
KARAYOLU : Trafik için, kamunun yararlanmasına açık olan arazi şeridi, köprüler ve alanlardır.
ARAÇ: Karayolunda kullanılabilen motorlu, motorsuz ve özel amaçlı taşıtlar ile iş makineleri ve lastik tekerlekli traktörlerin genel adıdır.
TAŞIT: Karayolunda insan, hayvan ve yük taşımaya yarayan araçlardır.
Makine gücü ile yürütülenlere Motorlu Taşıt,
İnsan veya hayvan gücü ile yürüyenlere Motorsuz Taşıt,
Bir kazanç sağlamak için kullanılanlara Ticari Taşıt,
Ticari kazanç sağlama amacı olmayanlara Hususi Taşıt, Resmi amaçla kullanılanlara Resmi Taşıt denir.
SÜRÜCÜ: Karayolunda, motorlu veya motorsuz bir aracı sevk ve idare eden kişidir.
ŞOFÖR: Karayolunda, ticari olarak tescil edilmiş bir motorlu taşıtı süren kişidir.
TRAFİK İŞARETLERİ: Trafiği düzenleme amacı ile trafik zabıtası veya diğer yetkililerin yaptıkları işaretler ile ışıklı ve sesli işaretler, işaret
levhaları ve yer işaretleridir.
Geçiş Üstünlüğü: Görev sırasında, belirli araç sürücülerinin can ve mal güvenliğini tehlikeye sokmamak şartı ile trafik kısıtlama veya
yasaklarına bağlı olmamalarıdır.
Geçiş Hakkı: Yayaların ve araç kullananların diğer yaya ve araç kullananlara göre, yolu kullanma sırasındaki öncelik hakkıdır
DURMA: Her türlü trafik zorunlulukları nedeni ile aracın durdurulmasıdır. (kırmızı ışık, yetkililerin dur işareti, yol kapanması gibi)
DURAKLAMA: Trafik zorunlulukları dışında araçların insan indirmek-bindirmek, eşya yüklemek-boşaltmak veya kısa bir süre bekleme amacı
ile aracın durdurulmasıdır.

PARK ETME: Araçların durma ve duraklama halleri dışında, genelde uzun süreli bekletilmek üzere bırakılmasıdır.
Trafik Kazası: Karayolu üzerinde hareket halinde olan bir veya birden fazla aracın karıştığı ölüm, yaralanma veya zararla sonuçlanmış
olaydır.

Trafikten Men: Trafik zabıtasınca, kanunda belirtilen hallerde araç ile ilgili belgelerin alınması ve aracın belirli bir yere çekilerek trafikten
alıkonulmasıdır